جنگ و مردمان خُرد

روزی بر فراز چراگاهی، گوسپند و بره ای به چرا مشغول بودند و عقابی گرسنه فراز بره به چرخش بود و نظر از او بر نمی گرفت.

و آنگاه که بر آن شد فرود آغازد تا شکار برگیرد، عقابی دیگر بر فراز گوسپند و بره اش پدیدار گشت به همان گرسنگی.

پس دو هماورد در جنگ شدند و آسمان از فریاد خشمناک آنان آکنده شد.

گوسپند به آسمان نگریست و شگفت کرد. پس رو به بره کرد و گفت:

"شگفتا کودکم که این دو پرنده ی نژاده با یکدیگر ستیز می کنند. مگر آسمان بیکران هر دوی آنان را بس نیست؟ دعا کن فرزند کوچکم، در قلب خود دعا کن خداوند میان برادران بال دار تو آشتی برقرار کند"

و بره در قلب خود دعا می کرد. 

.....................

برگرفته از کتاب "آوای جبران" (زیباترین گزین گویه های خلیل جبران) به گردآوری رابین واترفیلد و ترجمه کوشیار کریمی تاری، نشر کاروان

پی نوشت:  از دوستی که بهار ۸۸  این کتاب را امضا و به من هدیه کرد متشکرم ، سالهاست از او بی خبرم و امیدوارم هرجا که هست حالش خوب باشد و روزی کتابنامه و این نوشته ها را پیدا کند.