اعترافات مردی چنان دیوانه که با حیوانات می زیست - چارلز بوکوفسکی

پیش از این درباره کمبود وقت در این روزگار شلوغ و حمله های همه جانبه به کتابخوانی زیاد روضه خوانده ام و نیز گفته ام که در این روزگار که معتادان کتابخوانی وقت آزاد زیادی پیدا نمی کنند تا به اصل جنس برسند، کتابهای جیبیِ کم حجم و همچنین کتابهای صوتی می توانند کدئین های مناسبی برای تسکین این استخوان درد باشند. از بین این کتابها بعد از نشر ماهی با آن کتاب های جیبی نارنجی رنگ خوبش چندیست یک مجموعه دیگر ازناشری کاردرست یافته ام که کتابهایش جمع و جورتر هم هستند و در یک مجموعه ی ادامه دار به چاپ می رسند. نام این مجموعه "شاهکار های 5 میلیمتری" است که نشر خوب افق آن ها را در شکل و شمایلی زیبا و  شیک با قیمتی مناسب منتشر می کند. از این مجموعه تا کنون 14 و یا به عبارتی 15 جلد منتشر شده و همانطور که از نام آن مشخص است همه ی این آثار با حجم بسیار کم و از بین آثار نویسندگان برتر دنیای ادبیات انتخاب و ترجمه شده اند.

"اعترافات مردی چنان دیوانه که با حیوانات می زیست" یکی از این کتاب هاست که چندی پیش آن را بصورت خیلی اتفاقی خریداری کردم و به تازگی متوجه شدم که این اولین شماره از این مجموعه است. این کتاب 63 صفحه ای 9 بخش دارد که راوی اول شخص آن در هر بخش به روایت قسمتی از زندگی خود می پردازد، به جز یکی دو بخش اول که با چند تکه روایت از نوجوانی راوی آغاز و با چند پرش زمانی به بزرگسالی او می رسد مابقی بخش ها هرکدام ادامه روایت بخش قبلی است. نام شخصیت اصلی داستان فردی به نام "هنری چیناسکی" است که از عالم و آدم دل خوشی ندارد و داستان در واقع روایت برش ها یا لحظه هایی از زندگی هِنری است که به صورت خیلی خلاصه و بخش بخش از نوجوانی تا میانسالی توسط خودش روایت می شود و تمرکز او بر روی شغل هایی است که در طول این سال ها عوض کرده و همچنین سختی هایی که برای یک لقمه نان متحمل شده است. 

اگر همچون من این کتاب اولین اثری باشد که از چارلز بوکوفسکی می خوانید و تا پیش از این از او جز نام و شهرتش در بین کتابدوستان چیز دیگری نشنیده باشید، احتمالاً پس از خواندن این کتاب برداشتتان چیزی نزدیک به آن چه که تا اینجای یادداشت نوشته ام خواهد بود. اما اگر از او اثری خوانده باشید و یا مثل من بعداز خواندن کتاب، جستجویی در باب آن و ارتباطش با کتابهای دیگر او و از آن مهم تر زندگی نویسنده اش انجام دهید، آن وقت لازم می شود که یک بار دیگر هم کتاب را بخوانید. البته پس ازاین خوانش دوم اتفاق خارق العاده ای هم نخواهد افتاد اما حداقل برای من اینگونه بوده که پس از آن علاقه مند شدم اثردیگری از این نویسنده را هم بخوانم.

 درادامه مطلب درباره کتاب و بیشتردرباره نویسنده اش چند کلامی سخن موجود است.

مشخصات کتابی که من خواندم: نشر افق - ترجمه شهرزاد لولاچی - چاپ سوم - ۱۳۹۷ - در۱۱۰۰ نسخه

  .............

همانطور که می دانید نویسنده این کتاب چارلز بوکوفسکی(۱۹۹۴-۱۹۲۰) است، نویسنده و شاعرسرشناس آمریکایی آلمانی که می توان واژه ی بسیار عجیب را درباره او و زندگی اش به کار برد، حتی برخی منتقدان او را یک دیوانه ی واقعی نامیده اند. اگربخواهم از بین اندک نویسندگان غربی که میشناسم و از آنها خوانده ام یک نفر را عجیب و غریب تر از او نام ببرم شاید بتوان از ریچارد براتیگان نام برد. با این تفاوت که حداقل حرفهای بوکوفسکی قابل درک تر از براتیگانی است که بسیار گنگ می نوشت(حداقل برای من). البته با توجه به سبک نوشتاری این دو نویسنده شاید تشبیه این دو و آثارشان خیلی هم جالب و مربوط به هم نباشد اما به هر حال این چیزی بود که به ذهنم رسید. حداقل گویا بوکوفسکی قصه گو تر است. البته بوکوفسکی شاید بیشتر از این که رمان نویس باشد شاعر است و کفه ترازو به سمت شعر هایی که نوشته و منتشر کرده به طور قابل توجهی بر رمان هایش سنگینی می کند .

سبک نوشتاری بوکوفسکی را رئالیسم کثیف می نامند. سبکی که من هم اولین بار بود که اسم آن را می شنیدم و گویا ریموند کارور و بوکوفسکی از معروف ترین نویسندگان این سبک هستند. در این نوع نوشتن، نویسنده به عبارتی سعی می کند از سختی های زندگی در جامعه بگوید و اکثر شخصیت های اصلی این داستان ها کارتن خواب ها یا روسپیان و انسانهایی هستند که به نان شب هم محتاجند، انسانهایی که گاه در خیابان و یا در بین کثافت ها زندگی می کنند و امیدی به فردای خود ندارند و فقط به جهت فراموش کردن این وضعیت اسف بار است که دائماً در حال مست کردن هستند. در این داستان ها از عشق و زیبایی های رمانتیک در زندگی خبری نیست و تقریباً می توان گفت حتی یک خط هم از چنین واژه هایی در کتاب های این نویسندگان به چشم نمی خورد. در واقع تمرکز این ادبیات بر روی مردمِ خرده پا و به تعبیری مردم مچاله شده ی جامعه است. مردمی که سهمشان از زندگیِ تعریف شده ی انسانی چیزی نزدیک به صفر است.

از بوکوفسکی 6 رمان به جا مانده که پنج عنوان از آنها با عناوین :"اداره پست" ،  "هزارپیشه"، "ساندویچ ژامبون" ، "هالیوود" و "عامه پسند" ترجمه شده اند و رمان "زنان"  هم که به قول پیمان خاکسار(مترجم بیشتر آثار بوکوفسکی) در حال حاضر به فارسی قابل ترجمه نیست.

این کتاب کوچک که تا به اینجای یادداشت درباره اش با هم صحبت کرده ایم به همراه سه کتاب دیگر این نویسنده از اولین آثار منتشر شده ی داستانی کوتاه بوکوفسکی هستند، عناوین آن سه کتاب دیگر را هم می توانید در عکس زیر که توسط یک طراح خوش ذوق ایتالیایی ارائه شده است ببینید. طراحی جلد این کتاب ها بی ربط به الکلی بودن نویسنده و داستان هایش نیست.( آن جلد صورتی رنگ سمت چپ پائین هم همین کتاب است)

چند روز پیش روی اینترنت به بخش کوتاهی از زندگی نامه بوکوفسکی و همچنین قطعه شعری از او برخوردم که هر دو انگار بخش هایی ازهمین کتابی بود که آن را خوانده ام. همچنین در مصاحبه ای از او خوانده ام که خودش هم به این موضوع اشاره داشت که 99 درصد از داستان هایش درباره زندگی خودش هستند. در ادامه می توانید آن شعری که گفتم را هم بخوانید: 

در کنار کشتارگاه/ مشروب فروشی ای بود/ که من آنجا می نشستم/ و غروب آفتاب را از پنجره اش تماشا می کردم، / پنجره ای که مشرف بود/ به محوطه ای پر از علف های خشک بلند./ من هیچ گاه بعد از کار/ همراه بقیه در کارخانه حمام نمی کردم/ برای همین بوی عرق و خون می دادم. / بوی عرق پس از مدتی کم می شود،/ اما بوی خون عصیان می کند،/ و قدرت می گیرد./ من آنقدر سیگار می کشیدم/ و آبجو می نوشیدم/ تا حالم برای سوار شدن به اتوبوس مساعد شود/ و همراهم ارواح تمامی آن حیوانات مرده سوار می شدند./

سرها به طرفم می چرخید/ زنها از جایشان بلند می شدند/ و از من فاصله می گرفتند./ وقتی از اتوبوس پیاده می شدم، / فقط باید یک چهارراه/ و یک راه پله را/ پیاده می رفتم /تا به اتاقم برسم/ آنجا رادیو را روشن می کردم/ سیگاری آتش می زدم/ و کسی دیگر کاری به من نداشت.